| Po pobraniu, zbadaniu i zatwierdzeniu krwi do użycia jest ona przekazywana do banków krwi w szpitalach, gdzie jest przechowywana do czasu, gdy będzie potrzebna. Procedury zarządzania transfuzjami krwi były w ostatnich latach przedmiotem analiz, które zaowocowały wydaniem w styczniu 2003 r. dyrektywy unijnej 2002/98/EC. Dyrektywa ta obejmuje standardy pobierania, badania, przetwarzania, przechowywania i rozprowadzania krwi i jej składników. Kluczową kwestią w tej dyrektywie jest śledzenie pochodzenia krwi w łańcuchu dostaw, tj. możliwość ustalenia, skąd pochodzi dana krew (dawca) oraz kto ją otrzymał (pacjent) Rozdział V, artykuł 14 dyrektywy UE 2002/98/EC: “1. Państwa Członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że krew i składniki krwi pobierane, badane, przetwarzane, przechowywane, przekazywane i/lub dostarczane na ich terytorium mogą być monitorowane w drodze od dawcy do biorcy i odwrotnie.” Dyrektywa ta pociągnęła za sobą duże zmiany, ponieważ szpitale w całej Europie pracują teraz nad spełnieniem jej wymagań. Jej wpływ widać szczególnie w Wielkiej Brytanii, bo w listopadzie 2005 r. rząd wprowadził obowiązek przestrzegania tej dyrektywy, tzn. szpitale muszą pokazać, że dążą do spełnienia wymagań dyrektywy, i muszą zapewniać pełną identyfikację produktów w łańcuchu dostaw krwi. Ponadto szpitale dostrzegają typowe błędy w swoich procesach transfuzji krwi, a niedawny raport dotyczący poważnych zagrożeń związanych z transfuzją (SHOT i– Serious Hazards of Transfusion) zwraca uwagę na najczęstsze problemy w tej dziedzinie:  - podanie „niewłaściwej krwi” (20%)
- podanie krwi nie spełniającej określonych wymagań (33%)
- błędy związane z badaniami przed transfuzją (7%)
- błędy związane z czynnościami manualnymi (12%)
Jednak wśród zdarzeń, w których niemal doszło do błędu, najczęściej zgłaszanym problemem była niewłaściwa identyfikacja pacjenta na etapie pobierania próbek krwi. Zdarzenia tego typu, określane jako „niewłaściwa krew w probówce”, stanowią 46% zgłaszanych błędów. Co więcej, raport SHOT zaleca kodowanie kreskowe jako sposób na ograniczenie liczby typowych błędów. Zarówno dyrektywa UE, jak i raport SHOT podkreślają potrzebę właściwej identyfikacji pacjentów w szpitalach i stosowania kodów kreskowych do śledzenia pacjentów, próbek krwi i torebek z krwią. Więcej informacji o raporcie SHOT można znaleźć na stronie http://zebra.chtah.com/a/hBGgnzKAOIFAWBOFjMpAbUg-tja/zebr9 
| 
Łańcuch dostaw krwi obejmuje dwa główne obszary: pobieranie i badanie krwi w stacjach służby krwi oraz zarządzanie transfuzjami krwi w szpitalach.
ISBT 128 określa standardowy format etykietowania, zapewniający jednolity układ etykiet produktów z kodami kreskowymi i ważnymi czytelnymi dla oka informacjami, takimi jak grupa krwi, opis produktu i termin ważności. Ten standardowy format zmniejsza ryzyko nieporozumień, gdy używane są produkty pochodzące z wielu źródeł lub krajów.